Waarom het lang duurt voordat AI in de langdurige zorg wordt ingezet

Dit artikel gaat over de introductie van AI in langdurige zorginstellingen. De typische functionaliteit omvat valdetectie, preventie van doorligwonden en slaapkwaliteitsanalyse. Het artikel is relevant voor drie typen lezers: zorginstellingen, systeemintegrators en investeerders (VC’s).

1. Zorgmanagers en hun adviseurs

Één van de grootste problemen voor aanbieders van langdurige zorg is personeelstekort. AI die draait op slimme sensoren maakt zorgmedewerkers 20–30% productiever, waardoor zorginstellingen er verstandig aan doen om deze nieuwe technologie te omarmen:

• Moderne kunstmatige intelligentie (AI) kan zeer nauwkeurig aangeven of een bewoner ondersteuning of acute hulp nodig heeft. In het verleden waren valse alarmen een probleem. Tegenwoordig is dat opgelost: valdetectie met slechts één vals alarm per drie maanden? Check, klaar.
• De betrouwbaarheid van hedendaagse AI betekent dat zorgmedewerkers hun manier van werken kunnen aanpassen. Routinematig ’s nachts langs de kamers gaan om het welzijn van bewoners te controleren, is niet langer nodig. Dat zorgt voor een sterke toename in productiviteit.
• Bovendien brengt de technologie voordelen voor de bewoners zelf. Als zij vallen, gaat er binnen enkele seconden een alarm af. Er is geen reden meer dat ouderen urenlang op de vloer moeten liggen voordat ze worden gevonden. Maar leveranciers in de zorgketen hebben soms andere belangen, en zorgmanagers en hun adviseurs moeten zich daarvan bewust zijn. In dit artikel leg ik deze agenda’s uit.

2. Systeemintegrators,  met name in de security sector

Voor systeemintegrators is de zeer competitieve beveiligingsmarkt een “red ocean”, terwijl de naastgelegen markt van langdurige zorginstellingen een opkomende “blue ocean” vormt. Dit is het directe gevolg van de recente introductie van AI in deze sector.

Er valt dus geld te verdienen voor systeemintegrators die bereid zijn dienstverlening te bieden aan langdurige zorginstellingen. Lees vooral verder.

3. Venture capital investors

De introductie van AI in de langdurige zorg zou voor jullie bijzonder interessant moeten zijn:

1.  Zorgsoftware wordt verkocht via terugkerende licentieovereenkomsten. Bedrijven met periodieke inkomsten hebben hoge overname waarderingen.
2. Zorgmedewerkers moeten worden getraind in het gebruik van de AI, wat zorgt voor sticky usage en uitstekende retentie.
3. Door demografische ontwikkelingen verdubbelt de markt voor langdurige zorg richting 2050. Door deze ontwikkelingen zit de markt voor langdurige zorgsoftware in een stroomversnelling, met recente voorbeelden zoals de overnames van Sensio (Oslo, door Nordic Capital) en Ouva (San Francisco, door Avasure), beide in juli 2024.

Toch vinden veel VC’s het lastig om te bepalen welke technologie de winnaar gaat worden: wearables, radar, of optische sensoren? Dit artikel geeft antwoord op die vraag.

Toch vinden veel VC’s het lastig om te bepalen welke technologie de winnaar gaat worden: wearables, radar, of optische sensoren? Dit artikel geeft antwoord op die vraag.

De problemen in de zorg

De problemen zijn overweldigend. Het kernprobleem is de dubbele vergrijzing:

• De vraag naar zorg stijgt door de toename van zeer oude mensen, hogere levensverwachting en het feit dat de babyboomgeneratie nu zorg nodig heeft.
• Het aanbod van zorgmedewerkers daalt door dalende geboortecijfers in de afgelopen 50–70 jaar.

Ter illustratie: Nederland (waar ik vandaan kom) besteedt 4,1% van het BBP aan langdurige zorg. Noorwegen en Zweden besteden 3,5%. Dat is veel. Het gemiddelde van ontwikkelde landen is 1,8% van het BBP. Nog steeds een enorm bedrag.

En het probleem wordt de komende jaren alleen maar groter. Wereldwijd tel ik een Total Addressable Market (TAM) van 63 miljoen zorgbedden. Dit groeit naar 121 miljoen in 2050. De TAM verdubbelt.

Hoe het er vandaag aan toegaat

Langdurige zorginstellingen worden bediend door systeemintegrators, vaak met een langdurige relatie. De integrator installeerde eerder al telefoons, internetverbindingen en televisies. Hun inkomsten zijn transparant:

• Inkoop van producten voor de zorginstelling, inclusief garantie, met 20% opslag (vaak gecombineerd met een kickback van de fabrikant),
• Uurtarieven voor installatie,
• Onderhoudscontracten.

De huidige soorten technologie die op deze manier aan langdurige zorginstellingen worden verkocht, zijn weinig indrukwekkend. Een typische lijst van producten die in dergelijke instellingen wordt geïnstalleerd:

1. Draagbare alarmknoppen  – vaak als stigmatiserend ervaren en vereisen dat bewoners ze bij zich dragen.
2. Bedsensoren zoals infraroodbewegingsscanners of druksensoren.
3. Akoestische monitoring: alarmsignaal zodra geluid een drempel overschrijdt.
4. Infrarood bewegingsscanners naast het bed.
5. Wearables met gyroscoop en accelerometer.
6. Geofencing via camerabeelden: pixelverandering = alarm.
7. Radar die detecteert of iemand snel valt, maar niet ziet wanneer iemand langzaam in elkaar zakt.

Geen van deze sensoren werkt perfect. Daarom worden ze gecombineerd met regelgebaseerde logica, zoals:

•  “Val gedetecteerd” als de laaggeplaatste bewegingssensor iets ziet, en de schouderhoogte-sensor niet.
•  “Uit kamer” als het bed alarm geeft én de deursensor een verandering detecteert.

Deze sensoren én de zelfgebouwde logica moeten worden geïnstalleerd, onderhouden en ondersteund – een goed verdienmodel voor de traditionele integrators.

Drie redenen waarom AI zo lang op zich laat wachten

1. Eén slimme sensor vervangt alle andere sensoren

Alle genoemde sensoren kunnen worden vervangen door één enkele sensor: de camera. Moderne AI kan immers met hoge betrouwbaarheid bepalen wat er in de kamer gebeurt:

• Ligt een bewoner op de vloer en is er hulp nodig?
• Moet een bewoner met doorligwonden worden omgedraaid?
• Hoe was de slaapkwaliteit vannacht?
• Probeert iemand uit bed te komen?
• Duurt het te lang in de badkamer (mogelijk een val)?
• Enzovoort.

Dit kan allemaal met één camera met nachtzicht en AI.

En precies dát is het probleem: die ene sensor vervangt álle andere sensoren. Daarmee vervangt hij ook een groot deel van de inkomsten van bestaande integrators.

Dit is vergelijkbaar met veel andere innovaties:

• Dell vs. Compaq
• Netflix vs. Blockbuster
• Charles Schwab vs. Merrill Lynch
• Kodak & Polaroid vs. de digitale camera

Een nieuwe speler, in dit geval AI in de zorg eet het verdienmodel van de bestaande systeemintegrator op. Daarom omarmen sommige traditionele integrators AI maar moeizaam.

2. Software adopteert snel. Hardware adopteert traag.

De beroemde MIT-roboticaprofessor Rodney Brooks zegt dat softwareadoptie een biljoen keer sneller gaat dan hardware

• ChatGPT bereikte 100 miljoen gebruikers in 2 maanden.
• Het duurt nog 30 jaar voordat alle auto’s elektrisch zijn.
• De US Air Force vliegt nog steeds met 60 jaar oude B52’s.

AI in de langdurige zorg draait op camera’s en camera’s vereisen bekabeling en fysieke installatie. Dat kost tijd.

Mijn bedrijf, Kepler Vision Technologies, ontwikkelt precies dit soort AI voor langdurige zorginstellingen. Klik hier voor meer informatie.

3. De meester-gezelstructuur in de zorg

Zorgmedewerkers leren hun vak traditioneel via een meester-gezelrelatie: jonge medewerkers leren van ervaren collega’s.

Voordeel: ze doen praktijkervaring op.
Nadeel: de meester heeft nooit geleerd om met AI te werken.

Nieuwe vaardigheden aanleren, zoals AI-gestuurde zorg, is daarom lastig. Dit is waarom de introductie van AI in de langdurige zorg lang duurt.

Heb je feedback op dit artikel? Stuur me gerust een privébericht.